A 

• ambona – stanowisko strzeleckie nad ziemią, zbudowane na słupach, czasem na drzewie 
• anons – oszczek – głos psa oznajmiający znalezienie zwierzyny 
• antabka – bączek – uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej, 
• apel – sygnał rozpoczęcia polowania, posłuszeństwo psa myśliwskiego, 
• aportowanie – przynoszenie przez psa myśliwskiego strzelonej zwierzyny lub postrzałków, 
• awantaż – kątowe odchylenie kolby względem poziomej osi lufy (w prawo bądź w lewo) 

B 

• babrzysko – miejsce kąpieli dzików i jeleni 
• badylarz – samiec łosia, o porożu w formie odnóg a nie łopat (zobacz: łopatacz) 
• badyle – kończyny jelenia, łosia 
• bałuchy – oczy zająca (trzeszcze) 
• bałwanek – wypchany ssak (najczęściej zając, królik) służący do nauki polowania ptaka łowczego; kukła 
• dzikiej kaczki, puszczana na wodę wabi inne kaczki, 
• baran – samiec muflona 
• barłóg – legowisko dzików, niedźwiedzi 
• basior – dorosły samiec wilka 
• basista – jeleń byk wyróżniający się grubym głosem na rykowisku 
• bekowisko – okres, miejsce godów u danieli 
• berło – drążek na który sadza się ptaka łowczego, 
• biegi – nogi dzika 
• biała broń – broń do walki wręcz (miecze, szable, bagnety itp.). We współczesnym łowiectwie kordelas i nóż 
• biała stopa – teren polowania całkowicie pokryty śniegiem 
• białozór – sokół norweski. Ptak drapieżny z rodziny sokołów. Wyjątkowo rzadki, wysoko ceniony w sokolnictwie, czyli w polowaniu przy użyciu ułożonych, wytresowanych ptaków drapieżnych. 
• bielenie – zdejmowanie skóry z upolowanego zwierzęcia 
• blaski – oczy zająca (trzeszcze) 
• bobrowanie – przeszukiwanie terenu przez zwierzęta 
• bokobrody – kępki dłuższych włosów czuciowych, wyrastające na policzkach rysia, żbika 
• breneka – potocznie o naboju i pocisku kulowym do broni śrutowej 
• brok – nazwa określająca drobny śrut 
• bródka – krótkie piórka u nasady ogona słonki, element ozdobny kapelusza myśliwskiego 
• bruzda 1. wgłębienie na tykach poroża jeleniowatych; 2. wgłębienie w profilu gwintowania lufy, 
• buchtowanie – rycie w ziemi przez dziki w poszukiwaniu żeru, 
• buchtowisko – miejsce zryte przez dziki, 
• bukowisko – okres godowy u łosi 
• bulgot – głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków 
• burknięcie- odgłos podrywającego się z ziemi do lotu jarząbka 
• byk – nazwa samca jelenia, daniela, łosia lub żubra 
• byk stadny – jeleń byk, władający chmarą w okresie rykowiska 

C 

• cap – samiec kozicy 
• cewki – kończyny sarny 
• chorągwie – inaczej flagi – fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w czasie wycierania, 
• chłyst – młody samiec jelenia, odganiany przez byka do chmary łań 
• chmara – stado jeleni, danieli, łosi i żubrów 
• chrap – głos łosia byka w czasie bukowiska, 
• chrapanie – głos wydawany przez słonkę w trakcie lotu godowego (ciągu), 
• chrapy – nozdrza .ubra, zwierzyny płowej, muflona, kozicy, 
• chyb – długa i gęsta szczecina na karku u dzika 
• chwost – ogon muflona lub pęk długich włosów na końcu ogona dzika 
• ciąg 1. przelot dzikich kacze lub gęsi na wodę rano lub wieczorem; 2. loty godowe słonek ciągnięcie – powolne poruszanie się, wędrowanie żubrów, zwierzyny płowej, muflonów, 
• ciec – ucieczka piesza kuraków, 
• ciecier – cietrzew kogut, 
• ciecieruk – młody cietrzew kogut 
• cieciorka – kura cietrzewia, 
• cieczka – okres godowy lisów, wilków, borsuków, jenotów, psów 
• comber – część tuszy zająca i niektórych innych zwierząt łownych 
• cieki-nogi kuraków. np u kuropatwy 
• czarna stopa – teren bez pokrywy śniegu 
• czemchanie – wycieranie poroża ze scypułu, 
• czternastak – jeleń byk o siedmiu odnogach na każdej tyce, 
• czochrać się – wycieranie o drzewa jeleni lub dzików, 
• cuch – węch psa myśliwskiego 
• czuszykanie – głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków, 
• czyrykanie – głos wydawany przez zwołujące się kuropatwy, 

Ć 

• ćwik – stary, dobrze ułożony ptak łowczy 

D 

• darniak – samiec sarny, rogacz o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy 
• Darz Bór -1. Myśliwskie pozdrowienie, niech bór (obficie ) darzy, obdarowuje; 2. uroczysty sygnał myśliwski, grany na sygnałówce. 
• daszek – posyp – paśnik dla kuropatw lub bażantów 
• dławienie – duszenie zwierzyny przez drapieżniki czworonożne 
• dojść postrzałka – odszukać ranną, postrzeloną zwierzynę. 
• dołowanie – umieszczanie strzałów poniżej miejsca celowania 
• do puli -(polowanie do puli) polowanie zbiorowe, po którym każdy jego uczestnik otrzymuje jednakową ilość zwierzyny, bez względu na to, ile sztuk sam upolował. Zazwyczaj dotyczy polowania na zwierzynę drobną i ptactwo. 
• drapieżnik duży – w Polsce niedźwiedź, ryś, wilk. Obecnie wszystkie gatunki pod ochroną. 
• drapieżnik mały – gatunki łowne w Polsce to borsuk, lis, jenot, norka amerykańska, kuna leśna, kuna domowa, tchórz. 
• dryling – trójlufka – myśliwska broń palna o trzech lufach. Najczęściej dwie lufy gładkościenne do strzelania śrutem i jedna lufa gwintowana do strzelania kulami. 
• dubeltówka -dwururka – śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych poziomo obok siebie, 
• dublet – ustrzelenie dwóch sztuk zwierzyny dwoma kolejnymi strzałami 
• dwudwudziestak – jeleń byk noszący wieniec o jedenastu odnogach na jednej tyce 
• dwudziestak – jeleń byk o dziesięciu odnogach na jednej tyce 
• dwudziestka – śrutowa broń myśliwska kaliber 20 
• dwunastak (jeleń dwunastak) -samiec jelenia, w którego porożu przynajmniej jedna tyka ma sześć odnóg. 
• dwunastka – myśliwska broń śrutowa kaliber 12 
• dyndować – o lisie, borsuku wilku lub jenocie – biec truchtem, 
• dziesiątak (jeleń dziesiątak) -samiec jelenia, w którego porożu przynajmniej jedna tyka ma pięć odnóg. 
• dzikarz – pies myśliwski używany do polowań na dziki, 
• dziwerówka – strzelba myśliwska o lufach wykonanych ze stali damasceńskiej 
• dzwonić strychulcem – o psie myśliwskim, machać ogonem 

E 

• ekspres – łamana, kulowa, dwulufowa broń myśliwska 
• elaboracja – własnoręcznie wykonywanie śrutowej amunicji myśliwskiej 
• eżektor – wyrzutnik łusek w myśliwskiej broni łamanej, 

F 

• fafle – obwisłe górne wargi psa myśliwskiego, wyżła 
• fajki – kły wyrastające z górnej szczęki dzika 
• farba – krew zwierzyny 
• farbować – zostawiać krew na tropie, 
• fartuszek – pęk jasnych włosów przy sromie sarny 
• fiołek – gruczoł zapachowy u lisa znajdujący się przy nasadzie ogona, 
• fladry – sznury z czerwonymi szmatkami, służyły do polowań na wilki 
• flagi – fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w trakcie wycierania poroża 
• flanka – skrzydło myśliwych zagięte w kierunku miotu 
• flankować – obstawiać stanowiska na flankach, 
• fryc -myśliwy młody stażem, niedoświadczony. 

G 

• gach – dorosły samiec zająca 
• gamrat – odyniec w okresie huczki 
• gastrolity -u ptactwa – drobne kamyki, połykane wraz z pokarmem. Ulokowane w tzw. żołądku mięśniowym pomagają w rozcieraniu twardego pożywienia. 
• gawra – zimowe legowisko niedźwiedzia 
• ględzenie – głos wydawany przez łanię 
• głosić – oznajmianie przez pasa, znalezienia tropu lub osaczenie zwierzyny 
• głownia – klinga, ostrze białej broni – kordelasa, szabli itp. 
• gomóła – jeleń byk po zrzuceniu poroża 
• gon 1. okres godowy kozic; 2. głos psów podczas pędzenia zwierzyny w miocie, 
• gońka – sarna koza grzejąca się poza okresem rui 
• gra – szczekanie psów gończych idących po tropie 
• grabarz – pies myśliwski zakopujący odnalezioną zwierzynę 
• grandle – szczątkowe kły w górnej szczęce u jeleniowatych 
• grzęzy – wymiona samic Łosia i Jelenia 
• grzybek – kula z broni gwintowanej po rozgrzybkowaniu 
• grot 1. odnoga kończąca tykę w parostkach kozła; 2. zakończenie odnogi w wieńcu jelenia byka 
• gruby – (gruby dzik) – duży, wyjątkowo okazały zwierz. 
• gryzawka – pędy wierzby lub osiki nasycone solą, przeznaczone do obgryzania przez zające 
• grzywa – gęsta długa sierść na szyi i karku żubra, łosia, jelenia lub na grzbiecie kozicy 
• guzikarz – młody kozioł o porożu w kształcie niskich stożków, guzików 
• guziki – zwykle pierwsze poroże kozła 
• gwizd – 1. ryj dzika; 2. głos słonki i jarząbka 
• gomółka – samiec okresowo nie posiadający poroża 

H 

• haki – poroże kozicy 
• huczka – okres godowy u dzików 

I 

• igły – rogowe igiełki u leśnych kuraków wyrastające po bokach palców, zanikające po tokach 
• igrzysko – toki głuszców lub miejsce toków głuszców 

J 

• jasła – drabina na którą kładzie się karmę dla zwierzyny płowej 
• jastrzębnik- dawniej myśliwy polujący z jastrzębiem 
• jazgot – ujadanie wilków lub psów 
• jaźwiec – borsuk 
• jednorurka – myśliwska broń o jednej lufie gładkiej 
• jucha – farba (krew) niedźwiedzia 

K 

• kaliber – średnica lufy broni palnej, 
• kalibrownik – przyrząd służący do sprawdzania i korygowania kalibru naboi śrutowych, 
• kamionka – kuna domowa, 
• kantak – pazur na tylnym palcu ptaka drapieżnego 
• kapelusznik – staropolska nazwa bardzo starego odyńca, 
• kapitalny – samiec zwierzyny płowej noszący medalowe poroże, 
• kaptur – nakrycie głowy ptaka łowczego, inaczej kapa, 
• karawan – pojazd przystosowany do transportu upolowanej zwierzyny. 
• karmisko – miejsce wykładania karmy dla zwierzyny, 
• kądziel – owłosienie szyi, karku i garbu żubra, 
• kąpielisko – miejsce kąpieli dzików i zwierzyny płowej 
• kęsy – zęby u drapieżników 
• kipieć – ucieczka na oślep zająca 
• kiść – 1. pęk białych włosów u borsuka, 2.zakończenie ogona żubra 
• kita – ogon lisa 
• kitka – bródka kozicy 
• klamra – skrzydło linii myśliwych, 
• klapak – nielotna młoda lub nielotna dojrzała kaczka w okresie zmiany upierzenia 
• klapanie – pierwsza z czterech części pieśni tokowej głuszca 
• klaskanie – trzecia zwrotka pieśni głuszca, inaczej korkowanie, 
• klekotka – kołatka, służąca do straszenia zajęcy w czasie pędzenia 
• klempa – samica łosia, łosza 
• kluczka – odskok zwierza w bok podczas ucieczki 
• kłańce – zęby wilka, 
• kłapać – odgłos wydawany przez dzika w stanie podniecenia, 
• kłaść- ubić zwierza celnym strzałem, 
• kłuć – dobić zwierza kordelasem, 
• kniazienie – odgłos wydawany przez przestraszonego zająca 
• kniejówka – broń myśliwska o dwóch lufach – kulowej i śrutowej 
• kobylarz – bardzo duży wilk 
• kocioł – sposób polowania na zające 
• kokanie – głos wydawany przez cieciorkę 
• kokcielić; o pardwach i cietrzewiach – wydawać głos 
• kołatka – przyrząd służący naganiaczowi do straszenia zwierzyny 
• kołnierz – długie piórka wokół szyi koguta bataliona 
• koło łowieckie – podstawowa jednostka organizacyjna Polskiego Związku Łowieckiego. Koło łowieckie zajmuje się gospodarką łowiecką, w tym polowaniem, w dzierżawionym przez siebie obwodzie łowieckim. 
• komora – klatka piersiowa zwierzyny grubej 
• korkowanie – trzecia z czterech części pieśni tokowej głuszca 
• kobylarz – bardzo duży wilk 
• komora – klatka piersiowa u zwierzyny 
• kopnięcie – uderzenie kolby broni myśliwskiej w ramię podczas strzału 
• kopno – legowisko zająca w śniegu 
• kopyra – gwarowa nazwa zająca 
• kordelas – długi, prosty nóż myśliwski, służący dawniej do dobijania (skłuwania) rannej zwierzyny. Obecnie myśliwska broń paradna. 
• korkowanie – trzecia zwrotka pieśni głuszca 
• korona – zwieńczenie poroża jelenia w formie minimum trzech odnóg 
• kotlina – zagłębienie wygrzebane w ziemi, legowisko zająca 
• koryto dzicze – ślad przejścia dzików w głębokim śniegu 
• kosacz – stary cietrzew 
• kot – nazwa zająca i rysia, 
• kotlina – zagłębienie w ziemi, stanowiące legowisko zająca w okresie bezśnieżnym 
• koza – samica sarny 
• kozioł – samiec sarny 
• koźlak – młode sarny do 1 roku życia 
• kraczajka – przenośna podpórka do broni (inna nazwa: pastorał) 
• krajce – brzegi dzioba jastrzębia, 
• krechtanie – głosy wydawane przez głuszce podczas zapadów, 
• krektun – jednoroczny głuszec nie biorący udziału w tokach, 
• kreślić – robienie śladów skrzydłami, podczas toków głuszca, cietrzewia, 
• krykucha – kaczka krzyżówka, wyhodowana w niewoli, do wabienia kaczorów w czasie wiosennych godów, 
• krzyżak 1. lis z ciemnym futrem i czarną pręgą wzdłuż grzbietu, 2. kozioł o parostkach, których odnogi wyrastają na jednakowej wysokości i tworzą formę zbliżoną do krzyża, 
• kucharka – pierwsza kaczka przybywająca na zloty 
• kudły – długa sierść niedźwiedzia, 
• kufa – pysk psa myśliwskiego (wyżła), 
• kulka – haczyk służący do patroszenia ptactwa, 
• kulkowanie – patroszenie ptactwa za pomocą kulki, 
• kureń – nazwa gwarowa szałasu myśliwskiego, 
• kurkówka – dawna broń myśliwska o zewnętrznych kurkach, 
• kuwiek – piszczałka do wabienia ptaków, 
• kwadruplet – cztery celne, oddane bezpośrednio po sobie strzały, 
• kwiat – ogon zwierzyny płowej i borsuka 
• kwiatek – biała sierść na końcu ogona lisa 
• kwiel – gwizdek służący do przywabiania ptaka łowczego 

L 

• lampy – oczy wilka 
• latarnia – głowa wilka 
• legawiec – wyżeł 
• legowisko – stałe lub czasowe miejsce odpoczynku zwierzyny 
• licówka – łania przewodniczka 
• linia – szereg myśliwych na polowaniu zbiorowym 
• linijka – pojazd konny, służący do podwożenia myśliwych w trakcie polowania 
• lira – ogon cietrzewia 
• liszka – samica lisa 
• liściarka – zebrane i zasuszone pędy drzew i krzewów, wykładane w zimie jako karma 
• lizawka – urządzenie łowieckie instalowane w terenie, służące do wykładania soli dla -zwierzyny 
• locha – samica dzika 
• lochanie – huczka dzików, 
• loftki – gruby śrut o średnicy powyżej 4,5 mm używany do polowania na wilki 
• loty – skrzydła ptaków 
• lufa – główna część broni palnej 
• lustro, lusterko – jasna sierść na pośladkach u zwierzyny płowej, u nasady ogona, talerz 

Ł 

• łaja-kilka sfor ogarów, 
• łałok – luźna, obwisła skóra podgardla żubra. 
• łania – samica jelenia i daniela 
• łańka – młoda łania, nie prowadząca cielaka 
• łapa – noga zwierzęcia zakończona pazurami, 
• ława – sposób polowania zbiorowego, polegający na tym, .e myśliwi idą razem z naganką, 
• łojny – tłusty, o zwierzynie w dobrej kondycji, 
• łopaty – forma poroża łosia i daniela w postaci szerokich, spłaszczonych powierzchni zwieńczonych licznymi sękami 
• łopatacz – samiec łosia, o porożu w formie łopat (zobacz: badylarz) 
• łosza – samica łosia, klępa 
• łoszak – młody łoś 
• łowiec – stara nazwa myśliwego 
• łowny – samiec jeleniowatych, który osiągnął pełnię rozwoju osobniczego, 
• łowy – staropolskie określenie polowania, 
• łoże – drewniana część broni myśliwskiej, osada (kolba i szyjka), 
• łupież – wypchana skóra ptaka służąca do układania ptaka łowczego, 
• łyżka – ucho zwierzyny płowej 
• łzawica – dołek łzowy w przednim kącie oka jelenia i daniela 

M 

• miasz lub maiż – młody niedoświadczony ptak łowny (orzeł, jastrząb lub sokół), którego zaczęto wprawiać do polowania 
• majak – czółno zamaskowane trzciną lub gałęziami, do polowań na ptactwo wodne 
• marczak – młody zając urodzony w marcu 
• markowanie – zaznaczanie przez wyżła obecności zwierzyny, 
• marmurek – białe plamy na sterówkach ogona głuszca, 
• matecznik – bezpieczna ostoja zwierzyny, 
• medalion – trofeum w formie spreparowanej głowy z szyją zwierzęcia 
• medalowy – (np. medalowy byk, rogacz) – zwierz o wyjątkowo dużym, mocnym trofeum, które po wycenie spełnia oficjalne, międzynarodowe kryteria nagrodzenia medalem. 
• mener – przewodnik psa myśliwskiego, 
• michałek – dubelt, pochodzący z drugiego lęgu, 
• mieszek – wabik na przepiórki, 
• miękkie – żołądek i wnętrzności zwierzyny grubej 
• mięsiarz – nieetyczny myśliwy (pogardliwe określenie myśliwego za wszelką cenę dążącego do zdobycia zwierzyny) 
• mikot – wabik używany do wabienia kozłów 
• miot –1. kolejne z pędzeń na polowaniu zbiorowym, 2. młode zwierząt ssących urodzone z jednej ciąży 
• młódka – młody ptak łowczy, 
• mnich – jeleń byk o porożu w kształcie niskich guzów, 
• morda – pysk drapieżników, 
• możdżeń – wyrostek kostny na czaszce jeleniowatych na którym nasadzane jest poroże, 
• mundur myśliwski – uroczysty, wyjściowy ubiór myśliwski, którego wzorzec został zatwierdzony przez Naczelną Radę Łowiecką. Składa się z ciemnozielonych spodni i marynarki, na której naszyte są myśliwskie dystynkcje. Guziki wykonane z poroża. Do pełnej gali zielony sznur paradny i kordelas. 
• murzyn – młody kogut cietrzew, 
• mykita – lis 
• myłkus – samiec zwierzyny płowej o zniekształconym, zdeformowanym porożu 
• myszka – młody piżmak, 

N 

• nadlufka – broń myśliwska o lufach uło.onych pionowo, 
• nadoczniak – druga od czaszki odnoga w porożu jelenia 
• naganiacz – pomocnik myśliwego, którego zadaniem jest naganianie zwierzyny, 
• naganka – naganiacze uczestniczący w polowaniu, płoszący zwierzynę w kierunku myśliwych 
• na pomyka – sposób polowania na zające, polegający na tym, że myśliwy idzie przed siebie i strzela do 
• napotkanej zwierzyny, 
• narzynacz – pies myśliwski szarpiący i gryzący ubitą zwierzynę, 
• nazimek – młody zając urodzony w jesieni, 
• narogi – jadalne narządy wewnętrzne u zwierzyny grubej na kulawy sztych – na ukos z przodu 
• na sztych – na wprost z przodu, przodem 
• niedolisek – młody lis 
• nemrod – żartobliwa nazwa myśliwego, 
• niedokuna – młoda kuna, 
• niedostęp – cecha tropu jeleniowatych, odcisk tylniego badyla nie dosięga odcisku przedniego badyla, 
• niekoronny – jeleń byk noszący wieniec, którego tyki nie mają koron, 
• nielot – młody ptak nie umiejący latać lub dorosły w okresie pierzenia, 
• nie strzelany -1. o zwierzu – puszczony bez strzału. Celowe powstrzymanie się myśliwego przed oddaniem strzału w okolicznościach, które strzał umożliwiają; 2. o zwierzu – ucieczka z miotu w sytuacji, w której różne okoliczności uniemożliwiły myśliwym oddanie strzału. 
• nogawice – gęste upierzenie na zgrzebłach głuszca, 
• norowce – psy myśliwskie przeznaczone do pracy w norach, 
• nurek – sokół ułożony do polowań, głównie na czaple, z wykorzystaniem pikowania (lotu nurkowego) 

O 

• obciąć – ustalić za pomocą tropienia obecność zwierzyny w miocie, 
• obcierka – strzał raniący powierzchownie zwierza, 
• objazd – sposób polowania szczególnie na lisa, polegający na objeżdżaniu znajdującej się na polu zwierzyny tak aby zbliżyć się na odległość 
• obkładanie – przeszukiwanie przez psa myśliwskiego pola w celu wystawienia lub wypłoszenia ptactwa, (inaczej okładanie) 
• oczniak – pierwsza od czaszki odnoga w porożu jelenia, daniela 
• oczyć – rozglądanie się zwierzyny, 
• odbić – odłączyć się od stada, 
• odkapturzyć – zdjąć kaptur z głowy ptaka łowczego, 285.odnoga – odgałęzienie tyki w porożu jeleniowatych, 
• odprawa – nagroda dla psów gończych w postaci patrochów upolowanej przy ich pomocy zwierzyny, 
• odprzodówka – dawna broń myśliwska ładowana od przodu, 
• odtrąbić – grać na sygnałówce, sygnały zakończenia polowania lub na śmierć ubitej zwierzyny, 
• odtylcówka – broń myśliwska ładowana od tyłu, 
• odwiatr – woń wydzielana przez strzeloną zwierzynę, 
• odyniec – samiec dzika 
• odzew – odezwanie się na trąbce, w odpowiedzi na sygnał myśliwski, 
• oganiać – obieganie przez jelenia byka chmary łań w czasie rykowiska, 
• okno – otwór wejściowy do nory lisa, 
• okręg łowiecki – jednostka administracyjna Polskiego Związku Łowieckiego. 
• okręgowy łowczy – przewodniczący zarządu okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego. Zarząd okręgowy jest organem wykonawczym okręgowej rady łowieckiej. 
• Okręgowa Rada Łowiecka – w strukturach organizacyjnych Polskiego Związku Łowieckiego najwyższa władza łowiecka na szczeblu okręgu w okresie między okręgowymi zjazdami delegatów Polskiego Związku Łowieckiego. 
• omyk – ogon zająca 
• opierak – trzecia od czaszki odnoga w porożu jelenia 
• organista – młody byk, pierwszy rozpoczynający rykowisko 
• opalone – brązowe lub czarne zabarwienie oręża dzika i haków jelenia, 
• opiekun stażysty – doświadczony myśliwy, wyznaczony przez zarząd koła łowieckiego, sprawujący pieczę nad stażystą, kandydatem na myśliwego. 
• opolować – objąć polowaniem część łowiska, 
• oręż – trofeum myśliwskie z dzika – szable i fajki, czasem wieniec jelenia, 
• organista – młody jeleń byk, który pierwszy rozpoczyna rykowisko, 
• osacznik – dawna nazwa naganiacza, 
• osada – łoże, 
• osadzanie zwierzyny – zatrzymywanie w miejscu zwierzyny przez psa, 
• osiadła – zwierzyna, która nie zmienia swojej ostoi, 
• osiemnastak – jeleń byk o dziewięciu odnogach na każdej tyce, 
• oskrzydlić – postrzelić ptaka w skrzydło, 
• osmużać – obielić zająca lub królika (ściągnąć skórę), 
• ostatni kęs – włożony w pysk strzelonej zwierzyny fragment złomu, 
• ostatni miot – żartobliwie – myśliwska biesiada w terenie, organizowana bezpośrednio po polowaniu. 
• ostęp – część lasu z ostoją zwierzyny, 
• ostoja – teren stałego przebywania zwierzyny, 
• ostroga – wyrostek z tyłu odnóży kuraków, 
• ostroga – pierwszy sęk łopaty daniela, 
• ostrolotka – trofeum z jednej z lotek w skrzydle cietrzewia i słonki, 
• ostry – o psie – cięty, 
• oszczek – szczekanie psa myśliwskiego, sygnalizującego znalezienie lub wytropienie zwierzyny, 
• oślada – trop kury na śniegu, 
• otok – długa smycz służąca do prowadzenia psa myśliwskiego, 
• otrąbić – ogłosić koniec polowania sygnałem myśliwskim, 
• otropić – ustalić miejsce przebywania zwierzyny za pomocą tropów, 
• owca – samica muflona, 

Ó 

• ósmak – jeleń byk z wieńcem o czterech odnogach na każdej tyce 

P 

• padać w ogniu – zwierzyna, która po strzale pozostaje na miejscu, 
• pancerz 1. upierzenie piersi głuszca; 2. zewnętrzna powłoka pocisku kulowego, 
• paprać się – piaskowa kąpiel ptaków, 
• paprzysko – miejsce piaskowych kąpieli ptaków, 
• paradoks – gwintowanie końca lufy w broni śrutowej, 
• parasol – typ paśnika dla zwierzyny w kształcie parasola, 
• parkot – woń jelenia byka podczas rykowiska, 
• parkoty – okres godowy zajęcy, 
• parostki – poroże sarny kozła, 
• pastorał – podpórka służąca do oparcia broni przy strzale 
• pasynek – odnoga na łopacie łosia, 
• paszcza – otwór gębowy niedźwiedzia, rysia, wilka i psa, 
• paśnik – drewniana konstrukcja służąca do dokarmiania zwierzyny grubej, szczególnie w okresie zimowym. 
• patrochy – niejadalne wnętrzności zwierzyny, 
• patroszenie – usuwanie wnętrzności strzelonej zwierzyny, 
• patry – inaczej trzeszcze, oczy zająca, 
• perły – charakterystyczne wyrostki kostne na porożu u jeleniowatych 
• perukarz – kozioł o zdeformowanym porożu w formie narośli pokrytej scypułem 
• pędzel – kiść dłuższych włosów u nasady penisa jelenia, muflona, dzika 
• pędzelek – kępka włosów na uchu rysia, 
• pędzenie – naganianie zwierzyny przez nagankę w kierunku myśliwych, 
• pętla – 1. krótkie rzemyki służące przytrzymaniu ptaka łowczego; 2. splątane tropy zająca na śniegu, 
• pianie – wydawanie ostrego głosu przez koguta bażanta, 
• piastun – młody niedźwiedź, pozostający z matką do następnego roku 
• pielesz – gniazdo ptaka drapieżnego 
• pień – wyrostek kostny na czole samców zwierzyny płowej, na którym osadzone jest poroże,
• pierzenie się – wymiana upierzenia u ptaków, 
• pies – samiec lisa, borsuka, jenota 
• pies podsokoli – pies legawy (najczęściej wyżeł) współpracujący w czasie polowania z ptakiem łowczym 
• piórko malarskie – ostrolotka u słonki, 
• piórkować – dobijać postrzelonego ptaka, 
• pióro – 1. ogólnie – ptactwo łowne (strzelać do pióra – polować na ptactwo); 2. rząd pokotu, przeznaczony dla ubitego ptactwa; 3. pióra chybu – długie i sztywne włosy na karku dzika. 4. pióro 
• (pierwsze, drugie, trzecie) – rok życia ptaka łowczego (pierwszy, drugi, trzeci) 
• piston – inaczej kapiszon – spłonka, 
• pistonówka – strzelba kapiszonowa, 
• piszczałka – wabik na jarząbki, 
• piszczeć – wydawanie głosu przez kozę, 
• plusk – kielnia – ogon bobra, 
• płaszcz – pancerz – zewnętrzna powłoka pocisku kulowego, 
• płochacz – pies myśliwski do płoszenia zwierzyny z zarośli, 
• płowa zwierzyna – jelenie, sarny, łosie i daniele, 
• pniaki – haki – grandle, 
• pochwa – futerał na głownię białej broni myśliwskiej, 
• pocisk – rażąca część naboju myśliwskiego, 
• podchód – sposób polowania, podchodzenie zwierzyny na odległość strzału, 
• podeszwa – spód stopy niedźwiedzia, 371.Podrywać się – zrywanie się ptaków do lotu, 
• podjazd – rodzaj polowania, polegający na podjeżdżaniu do zwierzyny przez myśliwego furmanką lub saniami, 
• podkładacz – myśliwy, który naprowadza psy na trop zwierzyny, 
• podkowa – brązowy łuk na piersi kuropatwy, 
• podlot – młody ptak, zaczynający latać, 
• podpórka – laska lub rozwidlony drążek do podparcia broni przy strzale, 
• podprowadzać – zaprowadzić myśliwego na spotkanie ze zwierzyną, 
• podryw – sposób polowania, polegający na strzelaniu do ptactwa wypłaszanego przez samego strzelca 
• podstrzelić – strzelać do zwierzyny wychodzącej na sąsiada, podczas polowania zbiorowego, 
• poduszka – baka – wypukłość na kolbie broni myśliwskiej, do której przykłada się policzek, 
• pojedynek – samiec zwierzyn, wiodący samotny tryb życia, 
• pokot 1. rozkład – ogół zwierzyny ubitej na polowaniu; 2. upolowana zwierzyna, ułożona wg określonych zasad, 
• płowa zwierzyna – sarny, daniele, jelenie i łosie 
• polano – ogon wilka 
• pole – określenie wieku psa myśliwskiego – rok pracy psa 
• polowanie zbiorowe – polowanie, w którym uczestniczy przynajmniej dwóch myśliwych, współpracujących ze sobą. 
• Polski Związek Łowiecki – powstała w roku 1923. ogólnopolska organizacja łowiecka. 
• położyć – upolować celnym strzałem, 
• pomiatać – wydawać potomstwo, u psów, borsuków, wilków i lisów, 
• pomruk – głos wydawany przez jelenia byka i borsuka, 
• pomykać – biec (o lisie, zającu i króliku), 
• ponowa – świeży opad śniegu, 
• poprawka – drugi strzał do tej samej zwierzyny, 
• poroże – wyrostki kostne, nasadzane na możdżeniach u jeleniowatych, zrzucane corocznie i ponownie 
• nasadzane, 
• poryk – jednorazowy, głośny ryk jelenia byka, 
• posadzić – strącenie zdobyczy na ziemię przez ptaka łowczego, 
• poskromić – zmusić ptaka łowczego do poddania się woli układającego 
• posoka – farba, krew zwierzyny grubej 
• posokowiec – pies myśliwski pracujący na farbie, 
• postrzał – miejsce trafienia zwierzyny, 
• postrzałek – zwierz raniony, 
• posznurować – o lisie pobiec prosto, 
• prawka – prawa lufa broni myśliwskiej, 
• prosić się – wydawanie potomstwa przez lochę, 
• prośna – ciężarna locha, 
• prowadzący polowanie – myśliwy wyznaczony przez zarząd koła łowieckiego do kierowania polowaniem zbiorowym. 
• posyp – paśnik dla kuropatw i bażantów formie daszku 
• przelatek – dzik w drugim roku życia 
• prowadzenie 1. przewodzenie stada; 2. opieka samicy nad potomstwem, 
• przechera – sprytny lis, 
• przecinka – wycięta w lesie wizura lub ścieżka, 
• przelatek – dzik urodzony w ubiegłym roku, bez względu na płeć. 
• przelot – patrz ciąg – 1.loty na żerowiska, 2. wiosenne i jesienne wędrówki ptaków do miejsc lęgowych 
• lub na zimowiska, 
• przełaj – w dawnej Polsce, jeden z ciężarów łowieckich, polegający na pilnowaniu zwierzyny 
• zmieniającej swoją ostoję, 
• przesadzić – przeskakiwanie zwierzyny przez linię myśliwych, 
• przesmyk – stałe miejsca przechodzenia zwierzyny zmieniającej ostoję, 
• przestęp – trop jelenia charakteryzujący się tym, .e odcisk tylnego badyla przekracza odcisk badyla przedniego, 
• przetrzebić – zmniejszyć znacznie liczbę zwierzyny, 
• przewód – kanał w lufie, 
• przeziernik – przyrząd celowniczy z otworem w środku, zastępuje szczerbinkę, 
• przezimek – zwierzyna urodzona poprzedniego roku, 
• przodownica – łania, locha, owca prowadząca chmarę, watahę, stado, 
• przybitka – korek z wojłoku lub tektury oddzielający śrut od prochu, 
• przyrzut – szybkie przyłożenie broni do ramienia, 
• przyspiesznik – urządzenie ułatwiające oddanie precyzyjnego strzału, 
• przystrzelanie broni – wyregulowanie przyrządów celowniczych, 
• ptactwo łowne – gatunki ptaków na które można polować (patrz: zwierzyna)
• ptak łowczy – ułożony i wykorzystywany do polowania na zwierzynę 
• ptak drapieżny – Ptak niskiego lotu – ptak łowczy (najczęściej jastrząb) uderzający na zwierzynę z rękawicy sokolnika, z czatowni lub z lotu towarzyszącego
• ptak wysokiego lotu – ptak łowczy (najczęściej sokół) uderzający na 
• zwierzynę z lotu (patrz: nurek) 
• ptaszarnia – pomieszczenie dla ptaków łowczych, 
• ptaszniczka – długa myśliwska broń palna, u.ywana do polowań na ptaki, 
• pudlarz – myśliwy, który podczas polowania grupowego oddał najwięcej chybionych strzałów 

R 

• rabiec – młody ptak łowczy, jeszcze pstrokaty; lub (z ros.), młody sokół lub jastrząb, nazwa od rabego koloru upierzenia 
• rapcie – racice dzika 
• rogacz – samiec sarny 
• rosochy – poroże łosia w formie łopat 
• rozłoga – rozstaw poroża zwierzyny płowej 
• róże – pierścienie kostne u nasady poroża zwierzyny płowej 
• rudel – stadko, stado saren 
• rykowisko – okres, miejsce godów jeleni 

S 

• sadyba – koliba, kwatera myśliwska 
• samura – stara samica dzika żyjąca samotnie 
• scypuł – owłosiony, ukrwiony naskórek pokrywający formujące się poroże 
• selekt – zwierzę kwalifikujące do odstrzału selekcyjnego, np. z powodu słabych cech dziedzicznych 
• sęki – rogowe palczaste odrosty na łopatach daniela 
• siadło – drzewo, na którym zasiadł na noc głuszec 
• siuta – samica sarny 
• skoki – nogi zająca 
• słuchy – uszy zająca 
• stawka – noga lisa i borsuka 
• strzelba – śrutowa broń myśliwska 
• strzyże – włosy u nasady nosa zająca 
• suknia – sierść zwierzyny płowej i dzika 
• szable – kły dzika wyrastające z dolnej żuchwy 
• szarak – zając 
• szczwacz – osoba układająca charty i ogary 
• szczwać – polować z chartami 
• szesnastka – myśliwska broń śrutowa kaliber 16 
• szlifowanie – czwarta ostatnia część pieśni godowej głuszca 
• szpicak – młody samiec zwierzyny płowej o porożu w formie prostych tyk bez odnóg 
• szydlarz – samiec u jeleniowatych o porożu bez odnóg 
• sztucer – myśliwska broń kulowa z gwintowaną lufą 

Ś 

• ścinka – fragmenty sierści, odcięte od tuszy przez pocisk. 
• ślepia – oczy drapieżników 
• ślimy – rogi muflona 
• świece – oczy żubra, zwierzyny płowej, kozicy, muflona i dzika 

T 

• tabakiera – zakończenie gwizdu, nos u dzika 
• troki – rodzaj wielorzemykowych pęt, zazwyczaj skórzanych lub sznurkowych, służących do noszenia upolowanego ptactwa. 
• trzeszcze – oczy zająca 
• turzyca – sierść zająca i królika 
• tusza – ciało upolowanej zwierzyny grubej 
• tuszka – ciało upolowanej zwierzyny drobnej 

U 

• ubić – trafić, upolować 
• unosić – przyzwyczaić ptaka łowczego do przebywania na ręce sokolnika 

V 

• varmint – rodzaj sztucera z nieco cięższą, masywniejszą lufą, bez muszki i szczerbinki. 

W 

• wachlarz – ogon koguta głuszca 
• wadera – samica wilka 
• wiatr – węch u psa myśliwskiego /dolny wiatr – charakterystyczny sposób pracy psa myśliwskiego, z głową przy ziemi /górny wiatr – sposób pracy psa myśliwskiego, z głową uniesioną 
• warchlak – młody dziczek w pierwszym roku życia 
• wataha – stado dzików 
• wieniec – poroże jelenia 
• wietrznik – nos psa i zwierząt drapieżnych 
• wnyk – pętla do łapania zwierzyny, zastawiana przez kłusownika 
• wycinek – dzik samiec w trzecim – czwartym roku życia 
• wykot – narodziny młodych u królika, zająca, sarny, kozicy i muflona 
• wyprzedzenie – zakład jaki daje się celując i strzelając do poruszającego się zwierzęcia 

Z 

• zabawca – pies gończy, który nie mogąc odnaleźć tropu, głosi w jednym miejscu 
• zestrzał – miejsce, w którym stało zwierzę w chwili przyjęcia kuli. 
• zierniki – oczy ptaków 
• złom – gałązka z drzewa iglastego wsadzana do pyska zwierząt ułożonych w pokocie 

Ż 

• żmurek – lis o kasztanowym kolorze futra